මතක

පියවරින් පියවරට මාරුවී දොඩන විට
නාටකේ මතක් වෙයි ඈත එක් දින රැයක
මහා වැසි ගැලු විට පේරාදෙණි වලට
අපි ඉතින් හිටියෙ ඇයි ඇස් තුඩග නිහඩවම


පාකෑන් ලාම්පුවෙ මළ ඇම්බර් එළියට
යාන්තමට දැක්කෙ මං නුබෙ හුස්මක සිරිය
හුරලා ගත සෙනෙහෙ පපුවටම තුරුළු කර
නෑ ගමන් යන්නටත් හිතුණා ඒ දිනේ පෙම්බර


කන්තෝරු පෙරහරින් ගැලවෙනා කණිසමට
අත වනයි මිහිරකට කලා බවනේ දොරද
ආයෙමත් දකින්නට හිතේ තිබුණත් නුබව
දරා ගන්නේ කෝම මතක සැමරුම් බෝම


සුදත් දේවප්‍රිය